Ane Barrenetxeak (ahotsa), Janire Lópezek (baxua eta teklatua), Julen Wrightek (gitarra) eta Esteban Gaviriak osatzen dute.
Talde misto hau 2018an sortu zen eta 2019an beraien lehen EP-a “Sua” atera zuten. Urte horretako Gaztea maketa lehiaketako lehen saria lortu ondoren, Bilbao BBK live festibalean jo zuten. Hilabete batzuetara, “Ordu Beltzak” singleraren bideoklipa publikatu zuten, beraien lehen estudioko lan luzeari izena ematen diona.
Bertan, hamar abesti daude entzungai. Beraien artean desberdinak diren arren, barne kohesio bat mantentzen dute eta horrek, aberastasuna ematen dio lanari, atmosfera musikal anitz sentitzeko aukera eskainiz.

Zazpi urte pasa dira aurreko diskoa egin genuenetik. Gure asmoa lehenago kaleratzea zen,
baina bizitza berak markatu digu erritmoa eta prestatzen hasi ginenetik kasik 3 urtez luzatu da
Martxel Mariskalek dioen bezala: egunerokotasunari aurre egiteko ezinbestekoa dugu poesia,
eta poesiatik abiatutako jarreraren isla da diskoa. Errealitatea ilusioz eta amodioz eraldatzeko
tresna bezala ikusten dugu musika.
Isiltasunean eta modu intimoan landutako proiektua da honakoa, lokaleko pareten itzalpean
pixkanaka sortutakoa. Modu horretan egitearen arrazoia ez da batere estrategikoa izan, soilik
gure erritmora egin nahi genuen, inongo kanpo eraginik gabe. Bere momentu inspiratuekin eta
beldurra ematen zuten geldiuneekin.
Esan bezala prozesu luzea izan da, Ivan Zabalegik eta Joseba Poncek utzitako hutsuneak direla
eta taldea birsortu behar izan dugu. Ilusio berezia egin digu Aida Torres arduratu izana
baterietako bat grabatzeaz; celloetan, beste diskoetan bezala, Maite Arroitajauregi izan dugu
lagun eta Santi Noainen eta Okene Abregoren kolaborazio berezia ere izan dugu.
Gure musikak Martxel Mariskalen hitzari bizitza eman dio eta testuak gure eskuetara iritsi
zirenean, kantuek behar zuten zentzu eta norabidea finkatu zuten. Diskoa amaituta konturatu
gara Sonic Youthetik edan dugula, Mikel Laboa (beti Mikel!) samintasunez oroitu dugula, The
Ex, Albert Ayler eta Ornette Colemanetik ikasi, Shipping News-etaz zipriztindu garela Jason
Noble gogoratuta, The Clashetik xurgatzen egon garela Nick Cave deszifratzen genuen
bitartean eta Gareth Liddiard belarrira ozenki abesten ari zitzaigula Stars of The Lidekin
konjuratzen genuen bitartean. Gaur egun musika maitasunik gabe egiten dela esaten duenik
omen dago, Fugazi eta Akauzazte bezalako taldeak azalean tatuaturik geratu zitzaizkigunetik,
ez gara gu izango. Ez digute gauzak beste modu batean egiten irakatsi.
Disko honek oraindik zehazteke dauden zuzenekoetan izango du segida. Horretarako, Aidak
grabatutako bateria ederrak Sergio Gonzalezek astinduko ditu eta aurreko biran Josebak jotako
baxua aldiz, Borja Tovalen esku egongo da.
Ezin aurkezpen testu hau, prozesu osoan zehar izandako ezustekoei aurre egiteko ondoan
izandako adiskideen laguntza eskertu gabe amaitu. Biba zuek!
Diskoaz gozatuko duzuelakoan.
Lisabö

1998. urtean sortu zen talde Madrildarra dugu. Death Metal teknikoa eta muturreko metala lantzen dute. Azken urteotan mundu guztian zehar izan dira biraka eta jaialdi erraldoietan (Resurrection fest, Chicago death metal fest...). 2019an kaleratu zuten azken lana, Metaportal izenekoa eta urte askotan zehar metatutako esperientzia aurkeztuko digute martxoaren 13an.

Izar bat da Australian, bere jaioterrian. Rock Blues psikodelikoaren maisu honek 9 diska ditu kalean eta ematen dituen zuzeneko emanaldiak oso errespetatuak dira bere herrialdean. Urteak daramatza Australia eta Zelanda Berrian ematen dituen kontzertuen sarrerak agortzen. Bere izkutuko armetako bat inprobizazioa da, ez baitu set list fijo bat erabiltzen.
Musika eta surfari dion afizioa uztartzen ditu duela gutxi, liburu bat kaleratutuz surfean aritzen diren musikarien inguruan. Bere diska berriak, “mojo”, xarma berezia du, Joe Bonamassa bezalako musikariek parte hartu dute bertan. Bere lanik onena eta dudarik gabe urteko diskoetako bat.

Audience taldeko kide bezala hainbat disko grabatu ondoren, Gaizka Insunzaren bakarkako
lehen lana ere hementxe da. Lan hau osatzen duten abestiei kutsu amesti zein nostalgikoa
darie, baita eskapismo puntu bat ere. Funtsean, unibertso propio bat eraikitzeko saiakera
antzematen da.
Musikari dagokionez, argitaratu berri duen disko honek Gaizkaren eragin argitsuenak
azaleratzen ditu. Brian Wilson, Randy Newman edota Elvis Costelloren arteko lehia antzematen
da. Mundu propioa, ametsa egia bihurtuta. Zuzenean ikusteko irrikitan gaude!!

Pony Bravo, 2006an sortu zirenetik, musika independentearen erreferente bihurtu dira. 2007an, Daniel Alonsok, Darío del Moralek, Pablo Peñak eta Javier Riverak ‘Si bajo de espaldas no me da miedo (y otras historias)’ lehen diskoa argitaratu zuten, besteak beste, ‘El Rayo’ eta ‘El Guarda Forestal’. Lehen luze horretan nortasun-ezaugarri batzuk ageri dira iada, hala nola, beraien umore sen eta ikuspegi kritikoa eta baita hainbat musika-genero ezberdinen etengabeko nahasketa ere.
2010ean, ‘Un gramo de fe’ atera zuten, berriro ere Daniel Alonsoren nortasun grafiko indartsuarekin, eta lehen luzean baino musika ekoizpen eklektikoagoa izango du, dagoeneko mitikoak diren abestiekin, hala nola ‘La Rave de dios’ edo ‘Noche de setas’. 2013. urtean, Bcoreren laguntzarekin eta Olga Becaren (Telegrama) argitalpen-koordinazioarekin, ‘De Palmas y Cacería’ argitaratu zuten, beren diskorik kritikoena; besteak beste, ‘El Político Neoliberal’ eta ‘Mi NAN’.
Rockdelux edo Mondo Sonoro bezalako komunikabide espezializatuen azalean agertu dira. Beraien zuzeneko emanaldiak Primavera Sound, Keroxen, Let’s Festival, Sound Isidro, Arenal Sound, BAM, Tomavistas, Festival Noroeste eta beste hainbat jaialditan ikusi ahal izan dira, duten indarra eta potentzia agertokietan erakutsi dute eta ‘sold out” kartela jartzea ere lortu dute bere emanaldietan.
Ikus-entzunezkoen alorrean, Pablo Peñak eta Daniel Alonsok egindako lanez gain, taldeak film laburretan eta dokumentaletan parte hartu dute, eta Paco León zuzendariaren ‘Carmina o Revienta’ (2012) lehen saioko soinu-bandaren ardura hartu dute, baita ‘Turista ven a Sevilla’ eginez ‘Carmina y Amén’ (2014) bigarren saiorako.
Denboraldi luze baten ondoren, Pony Bravok beste proiektu batzuetan ekoizle eta sortzaile gisa parte hartu dute, eta 2019an taldeko kideek beraiek ekoitzitako “Guru” laugarren diskoa kaleratu dute. LP berri horrek El Establon grabatutako saioak izan ditu (taldearen estudioa eta entsegu-lokala), Darío del Moralek grabatuak. Horrez gain, La Mina de Raúl Pérez estudioan grabatu eta nahasteko saioak ere izan ditu. Estudioak hamar urte baino gehiagoko lankidetza jarraitua izan du taldearen soinuan, eta aurten zuzeneko prestakuntzan sartu da.
‘Gurú’rekin (Telegrama, 2019), Daniel Alonso, Darío del Moral, Pablo Peña eta Raúl Pérezek testu, ideia eta azpigenero musikal berriak ikertu eta sakontzen dituzte. Hamabi kanta dituen beste luze bat. ‘Rey Boabdil’, ‘Espektro de Jung’ eta ‘Pienso McFly’ abestiak aurreratu zituzten. Gurú eskuragarri dago plataforma digitaletan, eta Daniel Alonsoren irudiekin eta diseinuekin koloretako libretoa du.

Bartzelonan 2006an sortutako death/black talde honek iada 3 LPs eta 2 EP ditu, muturreko metaleko hainbat talde esanguratsurekin jo dutelarik eta baita izen handiko festibal ezberdinetan parte hartu. Iada 250 kontzertu baino gehiago emanak dituzte, estatutik gira ezberdinak eginda eta azpimarratzekoa da 2017an Europan zehar eman zutena. Orain beraien azken diska “Nyctosphere” aurkeztera datoz, zeinek kritika bikainak izan ditu medio desberdinetan bai diskagaitzik baita bera aurkezteko eman dituzten kontzertuengaitik.

Una banda, en esencia, de rock, con toques de psicodelia, garaje, surf y punk rock. Nos gustan las canciones urgentes, potentes y, sobre todo, directas.
En noviembre de 2015 entramos a grabar nuestro primer disco, MoonShakers en los estudios de Silver Recordings, con Martín L. Guevara (Cápsula) como productor. En sus manos, la banda pega un giro de 180 grados: sonido poderoso y cuidada producción para diez canciones urgentes y llenas de energía.
Visitantes es el título que da nombre a nuestro segundo disco. De nuevo grabado en los estudios Silver Recordigns entre diciembre 2017 y marzo 2018, y con Martín de nuevo a los mandos.
Un disco compuesto casi íntegramente en castellano y canciones pensadas para ser llevadas al directo.
Con este nuevo trabajo buscamos pasárnoslo bien y, sobre todo, que lo pasen bien los que se acerquen a vernos en directo.
Finalistas en la sexta edición del concurso Rockein y con actuaciones memorables en festivales de la talla del BBK Music Legends o el Mundaka Fest.

Urgatz umetako adiskidetasunetik sortutako talde bermeotarra da.
Ibilbide luze eta natural baten ostean 2018an James Morganek ekoiztutako HORI diskoa argitaratzen dute zeinekin pausu bat aurrera egiten duten soinu propio eta proposamen musikalari dagokionez.
Martxoak 14an Lekuek Festibalean emango duten kontzertuarekin HORI diskoari eta eszenatokiei agur esango die denboraldi luze baterako, taldearen erronka berrietan zentratzeko.

Durangon 2010ean institutoko hiru lagunek sortutako rock hirukotea da Mocker's. Musikalki hard psikodelikoa eta rock alternatiboa jorratzen dute: Riff pisutsu, 70. hamarkadan oinarritutako atmosfera progresibo-espazial eta ahots melodikoen arteko proposamen erakargarria, zuzeneko basati eta intentsoetan lehertu egiten dena.
2019ko irailean beraien hirugarren lan luzea kaleratu zuten, "Oreka Ahula", Andaluziako Spinda Records zigiluarekin elkarlanean. El Palmarreko (Cadiz) Trafalgar Estudioetan ondua Curro Ureba ekoizlearekin (Viaje a 800, Atavismo, Bourbon...) "Oreka Ahula" iraileko diskarik onena izendatua izan zen Zarata Mondosonoron eta besteak beste, RockZone eta Ruta 66 estatuko komunikabide espezializatuetan kritika ederrak jaso ditu.

Nire behar emozionalak eta sentimentalak modu ezberdin batean azaleratzeko helburuarekin sortu nuen “Arima” proiektua 2018. urtean.
Melodia sentimental eta etereoek, kitarra distortsionatuekin nahastuz bidaia pertsonal eta berezi batera gonbidatzen zaituzte. “Arimaren” kontzertu bat txirrista shoegaze baten modukoa da; berezia, pertsonala eta sentimentala.
Orain, 4 abestiz osatutako “Metamorphosis” EP-a aurkezten ari gara Euskal Herritik zehar hainbat kontzertu eginez. Diskoa Karlos Osinaga, “Txap”-ekin grabatu dugu Bonberenea ekintzetako estudioetan. Proiektu berrian, Josu González (baxua) eta Gontzal Bilbao (bateria) arituko dira.
Paule Bilbao (kitarra eta ahotsa).

La idea de mezclar el folklore alcarreño con el bluegrass genuinamente americano es algo que posiblemente solo estaba en la cabeza de Los Hermanos Cubero. El resultado es atractivo y sorprendente a partes iguales. Los hermanos alcarreños Quique y Roberto fusionaron con maestría sus influencias y les dieron forma a través de sus dos voces, una guitarra y una mandolina. Y tienen muy claro que no necesitan más en lo que se refiere al apartado musical.

El broche de oro lo ponen sus letras punzantes y cargadas de mensaje, camufladas con mucho arte mediante una sátira que adoptaron del cancionero tradicional de este país y en concreto de La Alcarria, su tierra a la a que recurren frecuentemente a modo de musa.

Su debut “Cordaineros de la Alcarria” (Autoeditado, 2010) vino seguido de dos EPs, «A Burrasca Perdida» y «La Calle Abajo», y de «Flor de Canciones». «Arte y Orgullo” (El Segell, 2016), su primer largo, les consagró entre público y crítica y «Quique Dibuja la Tristeza» (El Segell, 2018) fue considerado uno de los discos más importantes de 2018.

Orreaga 778 2004 urte amaieran Añorga eta Hernani artean sorturiko Oi! taldea da. Iraupen luzeko 4 album atara dituzte, azkena 2018 urtean ataratako “Ultimque Roditur” arrakastatsua.

Hainkak lurrean eta ideak argi, Berlin bizileku dekon THE OFFENDERS talde italo-alemanak beran 8. Albuma atara barri dau 2019ko azaroan, “Class of Nations”, Long Beach Records Europe selloagaz. Taldearen ibilbide luzean zehar, azken álbum honetan soinu aldaketa berezi bat nabari da, jarrera bardinarekin. Betiko streetpunk eta ska doinueri elemento folklorikoa gehitzen diote, mandolina kitarra elektrikoagaz batera instrumento printzipala bihurtzen dalarik, Drophick Murphys, The Rumjacks zein Flogging Molly-ren estilorantz hurbilduaz.
Azken 15 urteetan egin daben bidea jarraituz, oraindik gauza asko esateko gogoz daude gaur eguneko politika eta gizartearen inguruan ikuspegi kritiko eta ezkertiar batetik. Album barriko Rose Thorn abestian ageri dan klase politikoari kritika zorrotzak erakusten duen bezala, clase proletarioaren defentsan. Abesti honetan The Rumjacks taldeko abeslari Frankie McLaughinek kolaboratzen du. “Marchez” izeneko beste abesti baten gaur eguneko UE eta eskuin muturraren igoeraren fenomenoa kritikatzen du eta adieraziz bakarrik herriak egin lezakeela lakra honi aurre, Espainiako Gerra zibilean egin zuten bezala. Album barriagaz jarraituz, egunerokotasunean eta kaleko gaien inguruko "Evils Cry Hours" eta "Chaos FM" abestiak be aurki ditzakegu, ska toke handiagoa lantzen dutelarik.
Azken 15 urteetan, taldean makina bat festival eta klubetan aritu izan da europan zehar eta baita Errusia zein Txinan egindako gira arrakastatsuetan. Hainbat taldegaz konpartitu dabe eszenarioa, besteak beste Bad Religion, NoFx, Korn, Flogging Molly, Dropkick Murphys, Feine Sahne Fischfilet, Danko Jones, Radio Birdman, Selecter, Bad Manners, Rumjacks, Real Mckenzies, Buzzcocks, Misfits, Cock Sparrer, Street Dogs, Anti Flag ...
Beraz, “Class of Nations” álbum barri onek era barri bat markatzen du, taldeari dimentsio eta identitate barri bat emoten diolarik, jarrera bardinarkein eta maisuki folkaren toke bat emoten streetpunk eta skari. Astrako ukabil guztiak goian eta danak dantzan jarriko dabez honek!

Cantante y bajista estadounidense de Austin (Texas) forma en el 2017 esta banda de blues tras su paso por España, en la que le acompañan sus incondicionales Blues Freaks (José Luis “Sépul” batería, Paco cerezo bajo y Buddy García slide guitar) Músicos que han acompañado a artistas como Julián Maeso y Aurora & The Betrayers. Apuestan por un blues pantanoso de origen sureño con sello de identidad propio como se aprecia en sus dos primeros trabajos.

En el año 2017 presentaron su primera obra, “I’LL TAKE THE BLAME…”, haciendo sonar su disco por todo el territorio nacional y vendiendo todo el disco editado. Este año 2019 acaban de sacar al mercado su segundo disco titulado “TRY SOME OF THIS”. Ambos discos se han editado por Big Beard Records (Texas), con el que confirman que este es un proyecto consolidado y de futuro.

En este segundo disco se han rodeado de artistas de fama nacional e internacional. Han colaborado músicos de altísimo nivel como:

Walter Daniels (Austin, Texas) armónica (Hickoids, Big Foot Chester, Alejandro Escovedo,
Evan Johns) Sergi Fecé piano (Loquillo y Trogloditas) Julián Maeso órgano Hammond B3 y voz, cortesía de Sony Music Spain y Warner-Chappell (The Sunday Drivers, M Clan, Quique González) Chris Masuak guitarra (Radio Birdman, Screaming Tribesmen, New Christs, ChrisMasuak and the Viveiro Wave Riders) Amable Rodríguez guitarra (Josele Santiago, Coque Malla, Jero Romero)

.

Lomoken Hoboken, la banda que tras su primer trabajo "Alicate" giraron
durante más de 3 años con 160 bolos por todo el estado, actualmente se
encuentran presentando su segundo LP "The Second Lomo" de corte más
sureño.
Timoneada por dos leyendas del blues bizkaino, la banda nace en 2014 por
Manuel Monge "Dr. Lomo", (Tupanca Corral, Hound Dog Monge, Craneum, etc)
e Ibai García (Master Trío), guitarrista reputado de blues fusión. Ambos han
compartido escenario con estrellas del blues como Javier Vargas, Jimmy
Barnatan, Red House, Alex Caporuscio, Pablo Sanpa, Gaby
Jogeix...Actualmente completan la banda dos viejos conocidos del rock n' roll
vasco, Kepa Pichel (Radio Activa, Woodstock Trio) a la batera y Rua Roan
(Southern Lights, Tupanca Corral) al bajo eléctrico.
En 2017 fueron seleccionados en Bilborock por la crítica para la muestra pop
rock de Aste nagusia, que les llevó a hacer sus primeros sold out. Han actuado
multitud de salas de rock n' roll y festivales por toda la península desde
entonces (Rustyc Fest, Kanaia Rock y el Laugar Fest en varias ediciones)

Elena Setien es una artista que se define por sus composiciones llenas de matices. La música de esta multi-instrumentalista emana de un crudo individualismo y de una empatía ligada a Euskadi, su tierra natal. Sus gestos, tanto en musicales como literarios, llenan de vida sus expresivas alegorías. Los arreglos son directos y conmovedores y le permiten hacer guiños a la experimentación. Aunque las grabaciones de Elena son decididamente “pop”, ella tiene una considerable trayectoria como improvisadora. Su próximo trabajo “Another Kind of Revolution”- que será su debut en el prestigioso sello estadounidense Thrill Jockey- es un disco de fascinante belleza, que surge sin esfuerzo aparente.
Setien creció en el Pais Vasco, en un periodo de tumulto político. La agitación de los ochenta y los noventa dejó huella en Elena y la sensación de tener que luchar por progresar. Un breve encuentro en verano de 2017 en Dinamarca con Laurie Anderson- quien también lucha por el progreso, ahora más que nunca- le afectó profundamente. Especialmente las últimas palabras de Laurie acerca de ser artista hoy en día: “sólo tienes que hacer algo bello y libre”. Para Elena la revolución es la vuelta a las verdades sencillas y la manifestación de lo bello en las personas. Las letras de “Another Kind of Revolution” describen la belleza del día a día y de la naturaleza. E invitan a las fuerzas de cambio, no como obligación sino como una fuente de la que extraer esperanza.
Desde el momento en que Elena –siendo niña - pasó del piano al violin, su espíritu musical independiente empezó a alimentarse. El hecho de poder tocar varios instrumentos le ayudó a re-imaginar su propia música. Y la independencia artística es clave en “Another Kind of Revolution”. Elena toca prácticamente todos los instrumentos en su nuevo trabajo, con la excepción de una linea de bajo al sintetizador de Mikel Azpiroz y algunas pistas de guitarra de su colaborador danes Andreas Fuglebæk. Además, las sublimes guitarras que aporta Steve Gunn en “Another Kind of Revolution”- primer single extraído del Lp homónimo- y “She was so Fair” surgieron de una grabación en directo en el Kafe Antzokia de Bilbao. Ambos comparten experiencia en el ámbito de la improvisación y la experimentación y han ido haciendo camino como cantautores.
“Far From The Madding Crowd” es una oda a las personas, y en concreto las mujeres que tuvieron que romper las barreras de las convenciones sociales para poder pensar y ser diferentes. “Another Kind of Revolution” cuenta sus historias mediante una gama tónica expansiva. Los pianos, Hammond y Wurlitzer, proponen timbres diferentes para cada tema acercándose y alejándose del primer plano con la voz tan característica de Elena deslizándose suavemente. Ella explica cómo la batería y la percusión -que toca ella en este disco- tiene mucho de la primera Velvet Underground y de su filosofía de sonar como elementos de la naturaleza.
Las grabaciones de Setién y Azpiroz -que grabó y mezcló todo el material- son directas y orgánicas: Elena y Mikel prestaron mucha atención a las técnicas de grabación y a las pequeñas imperfecciones en instrumentos y amplificadores. Todo ello aporta profundidad al sonido. Poder trabajar con tranquilidad en Mamusik -el estudio de Mikel Azpiroz-, permitió a Elena ir desarrollando los arreglos de forma paulatina y cuidar los detalles. El resultado es valiente y elemental: su música combina sonidos y estructuras sencillas y familiares para obtener canciones únicas y características. Con “Another Kind of Revolution”, Elena continúa desafiando lo establecido con canciones tan magnificas como alentadoras.

Fany Álvarez eta Jose Luis García ELLE BELGA dira eta “Euforia” da orain arteko beraien azken lana. José Luis Garcíaren eta Fany Álvarezen talentuan zerbait badago, beren lurrarekin, Asturiasekin, lotzen dituena. Iparraldeko sustraiak Euforian sartzen dira, aurreko hiru lanetan bezala: 1971 (2009), 1507 segundos prestados (2012) eta Refugio (2013).
Letra batzuek gizabanakoa inguruko errealitatearekin lotzen dute, eta gatazkak ikuspegi borrokalari eta baikor batetik tratatzen dituzte. Haiek diotenez, “Euforia da gure lubaki-gerraren soinu-banda”. Avilésko ACME estudioen eta Elle Belgaren familia-etxearen artean grabatua, Refugioren soinu-lotsagabeen ordez ekoizpen minimalistagoa egiten du, dinamikarekin jolasten duena eta esperimentalagatik haren irrika eta konposizioen edertasuna konbinatzen dituena.
Euforia tresna politiko eta sozial gisa aldarrikatzeko beharrarekin. Bizitza- eta musika-printzipio negoziaezinak berresteko. Ulertzea askotan gutxiago gehiago dela eta isiltasuna zarata bezain indartsua izan daitekeela...
Elle Belgaren laugarren diskoak Espainiako talde guztiz berezia direla berretsi du, eta kanta zirraragarri, serio eta sakonen bilduma batekin egin du. Ezagun eta gaur egungo egiten zaizkigun melodiak dira, hau da, denboraz kanpokoak.

DUPLA herriko inguruan musika urbanoa egiten duen taldea da. Hitz esplizituak erabilita, ikutu elektronikoa zein hip-hop-a nahasten dituen pop musika da beraien marka. Aguraineko bikote honek, hilean behin ateratzen diren Ikus-entzuneko kapituluak Youtuben partekatuz, beraien lehenengo EP-aren aurrerapena ikusgai egiten hasi dira 2018ko neguan. Zuzenekoetan, ahotsa zein bateria, elektronikaren indarrarekin nahasi eta antzerkiaren antza duen espektakulu bisuala sortzen dute.

.

Desde Hang the Dj! Records nos enorgullecemos de poder presentarles el nuevo disco del trio de Vitoria-Gasteiz The Bröntes. Después de quince años encima de los escenarios, y tres largos que les colocan como uno de los grupos de pop-rock con las ideas más claras del estado, el grupo liderado por Raúl Rama sigue con su incontestable evolución musical sacando un disco en castellano. Ya en 1999, siendo aún unos jovenzuelos, sorprendieron a público y crítica con Moontime, un debut impecable que derrochaba calidad técnica y melodías emocionantes. Esas buenas sensaciones fueron confirmadas la pasada década con dos potentes largos producidos por el buen hacer de Paco Loco: Mary & Jim(Astro, 2003) y el potente Ways to Nowhere (Astro 2006). Tras una época de cambios que les ha traído nuevo bateria (Dani, tambien en Eh! y Same Old), The Bröntes vuelven a la carga con un disco que se coloca directamente en la cima de una discografía ya de por si impresionante.

En “Vender la sombra” The Bröntes se alejan un poco del sonido que les llevaba a ser comparados a bandas como Dinosaur Jr., para confirmar su condición de grupo de rock de altos vuelos. Un disco ajeno a modas en el que los alaveses hacen trizas cualquier encasillamiento posible, y llevan al máximo su capacidad innata por combinar las voces sugerentes con una genuina potencia de guitarras. Precisamente es la mano de Raúl Rama, compositor del 100% de las letras y autentico mad-doctor de las guitarras, la que construye sus propios instrumentos y amplificadores, con los que consigue el sonido irrepetible que desborda Vender la sombra. Doce cortes a flor de piel que se nutren de lo mejor que dieron los 90’s para alcanzar la belleza atemporal que solo tienen los grandes discos.

Sin duda se trata del mejor disco de The Bröntes, una obra heterogénea en la que la intensidad sirve de telón de fondo para unas letras personales y directas. Por ello celebramos su paso al castellano, un auténtico regalo para todos los seguidores de la banda que nos permitirá gozar a un nuevo nivel de las composiciones de los alaveses. Letras íntimas pero con texturas universales, en las que todos nos podemos identificar y que perfilan a la perfección el aura melancólica que tan bien expresa su música. Cortes como ¿por donde saldrá el sol?, Cadenas o la misma Vender la sombra son algunos ejemplos del cuidado ensamblaje entre letra y música que se denota a lo largo de todo el disco, y que pondrá la piel de gallina a más de uno.

.

[Talde izenaren jatorria: ] Paolo Sorrentinoren "La Grande Bellezza" pelikulan, Toni Servillok interpretatutako Jep Gambardella pertsonaia.

GAMBARDELLA hirukote instrumentalak dub, soinu-bandak edo/eta musika elektronikotik pasatuz, jazz-rock, psikodelia, post hardcore amerikarra eta beste hainbat estiloen eragina izan duen taldea dugu. Bartzelonan kokatzen dira eta Mediterraneo eta afrikar harridurazko soinu nahasketa sendo eta inprobisatuekin esperimentatzen dute.

Oscar Altaba (bateria eta sintetizadore), Jaime L. Pantaleón (gitarra, efektuak eta sintetizadoreak), eta Victor Teller (baxu, efektuak eta sintetizadore) osatzen dute taldea. Jaime L. Pantaleón-ek Kataluniako hainbat banda alternatiboetan jo du, besteak beste 12twelve, Cuzo eta Atleta taldeetan. Lehenengo taldearekin Electrical Audio (Chicago) estudioan bi disko grabatu zituen Steve Albiniren eskutik. Victor-ek Puerto Esperanza, Zimt eta OSO moduko seminal bandetan parte hartu du, hainbat denboran Oscarrekin bidea partekatuz. OSOk BCorerekin atera zuen Sealand deitutako lehen LPa, Engine Studioan (Chicago) Neil Strauch-ekin, masterizazioa Roger Seibel-en eskutik SAE Mastering (Phoenix) egin zuelarik.

2015eko udan Oscar, Jaime eta Victorrek Gambardella sortzea erabaki zuten, bide horretan hainbat musikariren eragina izan zutelarik: Zappa, Carpenter,Moricone, Hendrix, Marc Ribot, John Coltrane, Omar Rodríguez, Jeff Parker, Zombi, Goblin, Tortoise, Fugazi, Faraquet, Stereolab... beste askoren artean.

Urte horren bukaeran “Benicarló” izeneko lehen LPa grabatu zuten Wave Factory Studio-an
(Bartzelona). Lehen albuma 2017ko urrian argitaratzen da Aloud Music (Bartzelona), Pick Your Twelve (Bartzelona) eta Nooirax Producciones (Madril) produktoreekin, Juanjo Sáez artistaren portada zoragarriarekin.

2018ko erdialdean, Victor Teller-ek “Sant Andreu” izeneko bigarren albuma grabatu zuen Wave eta Factory Studio-an (Bartzelona), Santi Garciak nahastuta Ultramarinos Costabravan (Sant Feliu Guíxols), eta Victor Garciak masterizatuta Ultramarinos Mastering-en (Bartzelona).

Gambardellak 2016ko maiatzean egin zuen lehenengo bira Katalunia, Euskal Herria eta Madriletik bidenabar Primavera Sound-en parte hartuz. Urte horretako urriaren bukaeran Katalunia eta Italiako iparraldeko bira etorri zen Aloud Festen (Bartzelona) bukatu zutelarik. Gabonetan Espainiako hegoaldeko bira egin zuten eta 2017an “Benicarló” aurkeztu zuten Europako bigarren biran Frantzia, Alemania, Belgika, Herbehereak eta Suitzatik. 2018ko urria eta azaroan Frantzia, Belgika, Herbehereak, Ingalaterra, Polonia, Txekiar Errepublika eta Suitzatik egin zuten hirugarren bira.

Santa Claran ( Cuba) jaio zen artista hau 1986. urtean. Abeslaria, konpositorea eta instrumentu anitz jotzen ditu Irinak. Oraingo honetan bere gitarrarekin lagunduta etorriko da Euskal Herrira Toulusen bizi den trobadore hau.

BA AL GARA?: INSTROAK VOL. 3 ZUZENEAN
Joseba B. Lenoirek jorratzen dituen proiektu anitzen artean bada bat Beratar musikari honek bere buruari eskeintzen diona, ia modu unipertsonalean egiteraino gainera.
Bere azken lan diskografikoan, Instroak Vol.3 izenpean, ‘Bai, bagara’ filmerako sortutsako musika Bildu du. Larraitz Zuazok zuzendutako road trip erako dokumental hau Iñaki Goirizelaiaren ideiaren emaitza da, eta bertan Iñaki bera ikusiko dugu Estatu Batuetan zehar barne zein kanpo bidaia batean murgilduta, gure baloreen bila, edota holakorik ote dagoen argitu nahian.
Lenoiren lan honen zuzenerako proposamenak musika eta irudia uztartuko ditu, emanaldietan kantuak bandarekin interpretatzera mugatu beharrean, saio horietarako espreski landutako bideo lanak ere nahastuko baitira musikarekin. Proiekzio hauek filmeko zuzendariak berak ondutako muntaia alternatiboak izango dira, irudiak kasu honetan kantuen tenpo eta erritmoetara egokituta. Musika eta bideoartea izango dira beraz performance berri honen oinarrian.

2008.urtean Lemoan sortutako musika taldea gara. Rocka, punka edota pop doinuak nahasten dituen 4 lan argitaratu ditugu orain arte. Talde bezala 10 urte bete berri ditugun honetan, bideak gure helmuga izaten jarraitzen du.

Gernikeko talde rockeroa!
Edozein kontzertutan joteko prest!